إنسان ممزق
بقلمى منصور ابو عبدالله
************
عاوزانى اضحك طب ازاى والقلب مدبوح
وانا كل ما اقول عاوز افرح مش مسموح
وتصعب على نفسى اقولها كلها ايام وبتروح
قلبى خلاص اتمزق حتت ومش حامل جروح
******************
بقيت فيلسوف وبفلفس فى الوجع لاجل اصبر
ومن صغرى شارب المر وبقول حرتاح لما اكبر
وكبرت وكبر معاى مرى واتمنيت انى ارجع اصغر
اتارينى غلطان وعايش فى زمن كداب و أغبر
******************
بحر الدموع بيجرى ومحدش شايفه جواى
عايش مغلوب وعمرى ما عملت حاجه على هواى
ولو غلطت مرة وضحكت الضحكه تقولى ازاى
عيشت اللى فات من عمرى ويا خوفى من الجاى
******************
كاسات المر انكتب على شربها يوماتى
والفكر باغرق فيه غصب عنى ليلاتى
حتى شعرى بقى يبكى من حكاياتى
وقلبى مدبوح بكل نفس من أهاتى
*******************
عليل والحزن علة ملهاش دوا ولا طب
وانا غرقان فى بير هم دابح القلب
الكل داق الهم دوق وانا شربته شرب
حد جرب لما يضحك دمعه يتصب صب
*********************
يااااااه على الوجع والاه اللى بتدبحنى
ومراره الذل بسكينها بتقطعنى وتقطعنى
وكل ما اجى اكتب فرحه الدمعه تمنعنى
حتى كلمة فرحان اشعارى تيجى تكدبنى
*********************
بقلمى منصور ابو عبدالله
إنسان ممزق
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق